11 april, Sigiriya.

Vandaag de reis de Reis naar Sigiriya de plaats waar ons weer een fysieke uitdaging wacht. Maar eerst gaan we onderweg nog even kennismaken met de Sinhalese cultuur. We stoppen onderweg bij een lagoon ( grote vijver met veel planten) alwaar we even met een catamaran kano op rondvaren en een paar hoeden van waterleliebladeren krijgen aangemeten. Daarna aanleggen bij een traditioneel gebouwde “nederzetting” bestaande uit 1 hut met wachttoren om in te kunnen vluchten als de olifanten hun gewassen komen vernielen. We krijgen een uitgebreide uitleg hoe men hier vroeger in leefde. Waarna een demonstratie compleet met op traditionele wijze bereide maaltijd en de mogelijkheid om met de vingers te eten. Ik moet zeggen het smaakte om je vingers bij af te likken. Jammer dat Ellie’s darmen daar iets anders over dachten en dus een paniek momentje onderweg met de tuktuk naar de auto. Maar gelukkig was het weer snel opgelost. Dus naar het hotel en meteen verder naar de “most famous” 350 meter hoge Leeuwenrots die als een puist uit het landschap oprijst. Hierop is door een stuk of 5 “most important Kings” waar ze elkaar om de beurt op fatale wijze van hebben verwijdert om nog belangrijker te zijn als de vorige, een paleis met allerlei bijgebouwen en landerijen en ingenieuze irrigatiesystemen neergezet. Vroeger leek de rots van afstand op een leeuw, maar nu zijn alleen de beide voorpoten naast het laatste trappenstelsel nog zichtbaar. Volgens de boeken 1860 treden maar hier is de aanloop voor het gemak niet bijgeteld. Wij kwamen na het optellen via de verschillen bordjes op ruim 2300.Dus wij omhoog. Nu hadden we deze week al kunnen trainen met andere iets kortere trappen maar hier hadden ze wat meer variatie in de hoogte van de treden aangebracht om te voorkomen dat we in een ritme kwamen. Nu zijn er hier bij elke noemenswaardige tempel trappen de ene nog hoger als de andere en ik vermoed dat de gelovigen hierop moeten afzien om de vereringen aan de verschillende goden niet te makkelijk te maken. Maar we hebben het gered. Wel waren blij dat we na een lange dag onze lijven te ruste konden leggen.